မီးေတာက္ရစ္သမ္
......မီးေတာက္ရစ္သမ္...... (၁) အခုလို… လွပေအးစက္ေနတဲ့ ညမွာပဲ ငါ….ပ်ိဳးထားတဲ့ ၿမႏွင္းဆီဟာ ႀကယ္တစ္ရာ ၿခံရံၿပီး ေႀကြက်သြားခဲ့တယ္။ တိမ္လႊာမ်ဥ္းေကာက္ေတြကလည္း ခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရဲ့ မီးအိပ္မက္မွာ ေရႊမ်က္ရည္ေတြ စိုလက္လာၿပီလို့ မိွဳင္းညိဳ့ေနတဲ့ ေကာင္းကင္ႀကီးကို တီးတိုးေၿပာလိုက္ႀကတယ္။ ‘ခ်စ္ၿခင္းေမတၱာ’…..ဟာ ေမွာ္ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ့နိဂံုးလို ေနာက္ဆံုးမွာ… မီးခိုးလံုးမ်ားၿဖစ္သြားေရာ့မလား….လို့ ႏွဳတ္ခမ္းကိုက္ၿပီး ငါစဥ္းစားဖူးတယ္။ လူငယ္တစ္ေယာက္ကိုၿပဳစားဖို့ အဘယ္ဘုရားထံမွာ နင့္လက္ေတြၿဖန့္ကာေတာင္းခံခဲ့သလား….. ငါ့ရာဇ၀င္ ခပ္က်ဲက်ဲကို ငရဲမီးထဲ တြန္းခ်လိုက္ခ်င္တယ္ သံေယာဇဥ္ ဆိုတာ အေရာ၀င္လို့မေကာင္းတဲ့ေခြးကေလးပါပဲ….. ေလာကဓံဦးတုန္းက အလြန္အႀကဴးေသာက္ခဲ့တဲ့ အရက္တစ္ခြက္ ခုမွ စံပယ္ရြက္ေပၚမူးလဲ အသည္းကဲြတယ္ ဆိုတာ သီခ်င္းေလးေတြ တိုးတိုးညည္းရင္းက ထိရွခဲ့တဲ့ ေသြးမဲ့ဒဏ္ရာတစ္ခ်က္ပါ သိုးေက်ာင္းသားရဲ့ ခံႏိုင္ရည္နဲ့ နတ္ဘီလူးေတြရဲ့ သတိရၿခင္းမ်ိဳးက ငါ့ကို စီးမိုးထားတယ္။ စက္ရုပ္ကိုဒူးေထာက္က်ေစတဲ့ နင့္ရဲ့ မ်က္၀န္းစိမ္းလဲ့မွာ ငါ ဘယ္လိုမွေမ့မရတဲ့ မဟာလကၤာ တစ္ပိုင္းတစ္စ ရိွေနေလရဲ့။ အဲဒီလိုနဲ့ပဲ ငါၿပန္လည္ ခ်ည္ေႏွာင္ခဲ့ပါမယ္ ခ်စ္ေသာဖဲႀက...